ನಾನು ಅವಳು ನಮ್ಮೊಡನೆ ಬೆಳದಿಂಗಳು
ಎಣಸಿದರೂ ಸಿಗವು ಇಂತಹ ರಾತ್ರಿಗಳು
ಗಾಳಿಯು ನುಸುಳದಷ್ಟು ಸನಿಹ ನನ್ನವಳು
ನನ್ನದೇ ಆಗಿತ್ತು ಆ ಒಂದು ಇರುಳು
ಅಲುಗಿದರೂ ಅವಳ ಓಲೆ ಕೇಳಿಸುವಂತ ನಿಶಬ್ದ
ಇದ ಕಂಡ ಚಂದಿರ ನಿಂತಲ್ಲೇ ಸ್ತಬ್ಧ
ಇಂತಹ ಇರುಳಲ್ಲಿ ಮೌನವೇ ಮಾತಾಗಿತ್ತು
ಬೀಸುವ ತಂಗಾಳಿಯೇ ನಮಗೆ ಜೊತೆಯಾಗಿತ್ತು
ಮೌನ ಮುರಿಯುವ ಮಾತು ಇಬ್ಬರೂ ಆಡಲಿಲ್ಲ
ಅವಳು ನನ್ನ ನಾನು ಅವಳ ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೇನೂ ನೋಡಲಿಲ್ಲ
ಬಳಸಲು ಅವಳು ನನ್ನನ್ನು ತೋಳಲಿ
ಈ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಚಂದಿರನೂ ತಲೆದೂಗಲಿ
ಕಳೆದರೆ ಈ ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತೆ ಆ ಹಗಲು
ಮರೆಯಾಗುವೆ ಎಲ್ಲಿ ಎನ್ನುವುದೊಂದೇ ದಿಗಿಲು
ಇರುವಾಗಲೇ ನಾನು ನಿನ್ನ ಜೊತೆಯಲಿ
ನಿಲ್ಲಲಿ ಕಾಲ ನನ್ನ ಬಾಳ ಹಾದಿಯಲಿ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment